Piec na biomasę
- By -
- Rośliny energetyczne
Służy do spalania paliw niskokalorycznych, objętościowych i długopłomiennych (drewno odpadowe, gałęzie, torf, brykiety drzewne). Możliwe jest również palenie wiórami, trocinami, suchymi liśćmi.
Służy do spalania paliw niskokalorycznych, objętościowych i długopłomiennych (drewno odpadowe, gałęzie, torf, brykiety drzewne). Możliwe jest również palenie wiórami, trocinami, suchymi liśćmi.
Wydajne paliwo, które powstaje po przez przerobienie biomasy za pomocą specjalnych pras. Biomasa zostaje zgnieciona dzięki czemu następuje zagęszczenie energii znajdującej się w pierwotnym surowcu. Paliwo to ma bardzo dobre właściwości energetyczne i kaloryczne ( zawiera minimalne ilości popiołu).
To biodegradowalne substancje organiczne pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego. Wyróżnia się następujący podział : -biomasa odpadowa (gnojowica, obornik, resztki pożniwne) -biomasa celowa (produkcja roślin energetycznych).
Substancja organiczna pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, ulegająca biodegradacji i występująca najczęściej w postaci : drewna, słomy, osadów ściekowych, roślin energetycznych, produktów przemiany materii.
Uprawa roślin w celu pozyskania ich biomasy na cele energetyczne. Co ważne, za uprawy te uważa się wyłączanie takie, które nie produkują żywności. Rośliny w tego typu hodowlach powinny charakteryzować się szybkim przyrostem biomasy, odpornością na choroby i skrajne warunku klimatyczne, zanieczyszczenie gleby i powietrza, a także dużą dynamiką wzrostu w kolejnych sezonach wegetacyjnych; należą
Klasy bonitacyjne – są stosowane do określenia jakości gleby uwzględniając jej wartość użytkowąc, po przez określenie żyzności, stosunków wodnych, trudności w uprawie, rzeźbę terenu. Wyróżnia się VI klas bonitacyjnych : • Gleby klasy I – gleby orne najlepsze: czarnoziemy, rędziny kredowe, gleby brunatne (tylko te bogate w próchnicę), mady, • Gleby klasy II – gleby
Jest to gatunek rośliny, która rozwija się na siedliskach wolnych od jakiejkolwiek roślinności. Są przystosowane do rozwoju w warunkach słabej zasobności danego terenu w składniki pokarmowe i wodę.